نتایج مناظره دکتر محمود احمدی نزاد و میرحسن موسوی چه شد؟برنده این مناظره چه کسی بود؟

در مناظره دیشب تیم آقای موسوی (حجاریان) قصد داشتند تا با کاهش نظرات منفی نسبت به ایشان

مناظره را پایان دهند ولی با افشا گری های مکرر آقای احمدی نژاد موسوی نتوانست خودش را جمع و

جور کند.

دیشب آقای موسوی اصلا انتظار نداشت که رئیس جمهور این مقدار روشن از اشکالاتی که موسوی در

زمان نخست وزیری اش داشته صحبت کند که به نظر می رسید تیم حجاریان روی این موضوع اصلا

فکر نکرده بودند

این قضیه از زمانی آشکار شد که موسوی در دور دوم صحبت های خود صدایش به لرزه افتاده بود

موسوی سعی کرده بود با پیدا کردن لغات دشوار از لغت نامه دهخدا  و ردیف کردن آن ها پشت سرهم

نشان بدهد که خیلی مطالب دارد که بگوید و هر عنوان نشانگر عمق مطلب است ولی با چند بار

سوتی دادن و خواندن لغات تکراری معلوم شد که صرف پیدا کردن لغات دشوار مد نظر بوده که احتمالا به

کمبود نمره های ادبیات در دوران دبیرستان بر می گردد.

موسوی از لحاظ فن بیان بسیار ضعیف عمل کرد و نشان داد که برای صحبت با کشور های خارجی

لا اقل به ۳ یا ۴ مشاور گفتگو نیاز دارد تا از "چیز" گفتن ایشان جلوگیری کنند تا با سخنرانی

(ضعیف ایشان جلوی کشورهای دیگر آبروی ایران نرود (ایشان ۳۸ بار گفتند چیز

از دور اول صحبت های موسوی معلوم شد که تیم او قصد داشتند تا با استفاده از شایعه های عمومی

و اخبار غلطی که بین مردم رواج داشته ، علیه رئیس جمهور اتهام سازی کنند تا مردم هم طرف موسوی

را بگیرند چون آن ها هم حرف های موسوی را قبول داشتند اما می بینیم که اطلاعات موسوی کاملا غلط

بی اساس وبی پایه و بعضا دروغ بوده چون برای عنوان هر خبری که به آن استناد می کرد هیچ گونه

مدرک یا سندی ارائه نمی کرد ولی رئیس جمهور هر بار با نشان دادن مکتوبات و سخن گفتن از

مسندات علاوه بر اینکه از خود دفاع می کرد به موسوی هم جواب می داد.

موسوی هر بار که پاسخ های قوی رئیس جمهور را می شنید به جای پاسخ دادن به سوالات او

به سرعت و با تعصب و غرض ورزی هر چه تمام تر بار دیگر به موضوع دروغی و بی اساس دیگری اشاره

می کرد و سعی می کرد تا موضوع صحبت را عوض کند و هر چند هم که رئیس جمهور به او گوشزد

می کرد که سخنان شما بی پایه و اساس است ولی موسوی توجهی نمی کرد و چون یاد گرفته بود

که از روی نوشته هایی که عمو حجاریان بهش داده بود بخواند بی جواب می ماند.

آقای موسوی در انتهای سخنان سعی داشت تا بگوید که رئیس جمهور به کسانی اتهام وارد می کند

که الان در این جا حضور ندارند و نمی توانند از خود دفاع کنند

در صورتی که ایشان و تمام کسانی که حامی ایشان بودند طی سه ماه اخیر بیشترین و بدترین

اتهامات را به رئیس جمهور وارد کردند و رئیس جمهور نتوانست بین سخنان آنها از خود دفاعی بکند

حالا اگر یک شب رئیس جمهور این افشاگری ها را بکند حق ندارد؟ چهار سال صبر کردن در مقابل

تهمت ها و دروغ بستن ها بس نیست؟

آقای موسوی باید به خودش بگوید که چرا سه ماه به رئیس جمهور اتهام زد در حالیکه او در آن لحظات

حضور ندشت تا از خود دفاع کند

موسوی سعی می کرد تا اشتباهات حامیان دسته اول خود مثل خاتمی و هاشمی را به خود نچساند

ولی اگر نمی دانند الان بدانند حمایت شدن از طرف کسی به منزله تایید شدن اوست به معنی یکسان

بودن خط فکر و خط مشی او و حامیانش است به معنای هم صحبتی و هم نشینی با هم است

به معنای تشکیل یه تشکل سیاسی است حال اینکه علاوه بر اینها اقای موسوی در زمان آن ۲ عزیز هم

حضور داشتند و با صراحت تمام کارهای آنان را تایید می کردند پس دیگر چه بهانه ای می ماند تا بتوان

کارهای اشتباه آنان را از خود دور کرد

آیا موسوی این ها را نمی داند؟

در انتها موسوی از اینکه معلوم شد که خاتمی مهندس است و نه دکتر

و همسر او هم غیر قانونی و با پارتی بازی به استادی دانشگاه رسیده بسیار ناراحت و عصبانی شد

و با تعصب و عصبانیت سعی می کرد تا این کار رئیس جمهور را محکوم کند که چرا

شما اثبات کردی که خاتمی مهندس است چرا اثبات كردي زن من غیر قانونی مدرک داره

موسوی در انتها سعی کرد تا با سیاه بازی و مظلوم نمایی نشان بدهد که از رئیس جمهور برتر است

که پاسخ آن را در آخرین لحظات از رئیس جمهور شنید: آقای موسوی به ما اتهام می زنند در حالیکه

می گویند ما اتهام نمی زنیم (مظلوم نمایی می کنند)

در نهایت ما افتخار می کنیم که آقای رئیس جمهور ناگفته هایی را که بین مردم به صورت پنهانی

جریان داشت و هیچ کس از ترس جان آن ها را بر زبان نمی آورد افشا کردند و مردم با سیرت

پلید و اشراف پروری این گروه آشنا شدند و بر همگان اسراری عیان شد که نشان داد تمام افراد این تیم

همین خط و همین روش را پیش می گیرند

من تا چندی پیش خیلی مایل نبودم تا از آقای احمدی نژاد دفاع کنم چون مسائلی برای بدون پاسخ بود

ولی با جواب هایی که از دکتر دیشب شنیدم و شنیدیم به ایشان افتخار کردم